Laten we het eens hebben over een onderwerp waar veel mensen liever hun kop voor in het zand steken: werkstress. Die sluipt er namelijk langzaam in. Eerst denk je: “Ach, beetje druk, hoort erbij.” Dan wordt het een structurele vermoeidheid. Daarna komt het piekeren, het slecht slapen, de prikkelbaarheid. En voor je het weet, zit je met je hoofd tegen een muur en denk je: “Hoe ben ik hier in hemelsnaam beland?” Wat het extra wrang maakt: heel vaak wordt het niet eens herkend. Niet door jezelf, en al helemaal niet door je werkgever. Die mentaliteit van “niet zo aanstellen” of “iedereen heeft het druk” is nog steeds bizar hardnekkig. Alsof stress een luxeprobleem is, in plaats van een serieus signaal dat er iets structureel misgaat. En ja, zolang je er niks aan doet, wordt het alleen maar erger.
Uit een recent CNV-onderzoek onder 2.300 werkenden blijkt dat:
- Ruim de helft van de mensen de psychische belasting van hun werk hoog vindt.
- 22% psychische klachten heeft door werk.
- 59% constant prestatiedruk voelt.
- En bij 58% neemt die werkstress zelfs nog toe.
Dat zijn geen kleine aantallen. Dat zijn geen “aanstellers”. Dat zijn mensen zoals jij en ik werknemers die simpelweg proberen hun werk goed te doen.
Vrouwen dragen vaak een dubbele last
De cijfers laten nog iets schokkends zien: bij vrouwen is de druk nóg groter.
60% zit klem tussen werk, gezin en andere verplichtingen. 47% begint de werkdag al met stress. Geen verrassing als je bedenkt dat vrouwen, ondanks dat ze steeds meer uren werken, thuis nog altijd het grootste deel van de zorg dragen. We verwachten blijkbaar dat ze alles blijven doen en dan kijken we gek op als het ergens misgaat.
Werkgevers: wakker worden !!!!
En wat doen werkgevers ondertussen?
- 47% houdt geen rekening met taken buiten het werk.
- 57% doet niets om ziekteverzuim te voorkomen.
- 71% onderneemt geen actie om werkstress te verminderen.
Laat dat even op je inwerken, pak je rekenmachine er eens bij !
Ondanks dat stressgerelateerd verzuim miljarden kost, wordt er nauwelijks iets preventiefs gedaan. Het is alsof we liever een brand blussen dan een rookmelder ophangen.
En nu?
Er is niet één magische oplossing, maar er is wél iets dat structureel verschil kan maken: preventief werken aan mentale veerkracht. En daar komt paardencoaching in beeld. Een paard spiegelt wat jij van binnen voelt — zonder oordeel, zonder woorden, puur op energie. Het confronteert je met je spanning, je grenzen en je patronen. En precies dat is wat zoveel mensen nodig hebben vóórdat ze uitvallen. Niet pas als het te laat is, maar juist als die stress nog “te doen” lijkt.
Het klinkt misschien zacht, maar het is een keihard feit: hoe eerder je signalen serieus neemt, hoe kleiner de kans dat ze uitgroeien tot een probleem.
Tot slot
We kunnen blijven roepen dat stress “erbij hoort”. We kunnen blijven doen alsof een burn-out een individueel falen is. Of we kunnen eindelijk erkennen dat het een systeemprobleem is eentje dat om echte aandacht vraagt.
En ja, een gesprek met een paard kan daarbij verrassend veel duidelijk maken.
Mijn advies: wacht niet tot het misgaat. Kijk eerlijk naar wat er speelt, bij jezelf én binnen je organisatie. En durf een andere aanpak te proberen eentje die niet om de hete brij heen draait, maar direct naar de kern gaat.
Wil je weten hoe paardencoaching jou of je team kan helpen stress te herkennen en ermee om te gaan? Neem contact op en laten we kijken wat er mogelijk is. Ons centrum is in Oirschot gevestigd, walkthehorse.nl
